Terkedelim mi hasedi, kini,
Selam olsun size selam.
Dünya yurdunun, sakinleri,
Selam olsun size selam.

Nakşi otağının o gülleri,
Nasıl da şakır bülbülleri,
Miskü anberdir sünbülleri,
Selam olsun size selam.

Hayat mümine bazen çile,
Derdi olanın figanı gelir dile,
Cennete seninle, girsek el ele
Selam olsun size selam.

Ahmedoğlu çoğalt sen niyazı,
Geçti ömrün çoğu, kaldı azı,
Yalvar seherde, iste bazı bazı
Selam olsun, size selam.

Muhammed ÖZCAN / Tomarza, 11.07. 2023

Tan eyleme[1] hal-i kurb-i cevherin[2],
Lazım âdeme ateş-i firkatin[3],
Gelip de bi gör hasret-i gurbetin,
Turab oldunsa ne fark eder.

Yâr mı ağyar mı lütfun bilemedim,
Senin olmadığın yer göremedim,
Ruhum, kalbim ve ol dahi bedenim,
Onun oldunsa ne fark eder.

Gâh gayrıda Hakkı arar durursun,
Gâh yârin kolunda ağyar olursun,
Bildim oldum deme döner durursun,
Murad oldunsa ne fark eder.

Hâce, üzül ki görünsün nur ayın[4],
Olsan da ismetin[5], maye [6] günahın,
Saklı, denizinde inci mercanın,
İsim başkaysa ne fark eder.

                              Hâce-i Hâcegân [7]
                              Vakıf Genel Başkanı

[1] Ayıplama.
[2] Cevher olan yakınlık, “maiyet sırrı” diye tarif edilen vuslat yakınlığı.
[3] Ayrılık.
[4] Ay’ın nuru; Efendimizin (sav) nuru, şahsı manevisi
[5] Günahsız bir Peygamberin (sav) ümmeti.
[6] Gerekli olan, maya, (ser-maye: ana para)
[7] Hâcegân Yolunun Hocası.

Tesbih misaliyim, dizili
Günah yüküyüm, büzülü
Olabilseydim Ravza bülbülü
Bir ömür şakımak isterdim..

Ümidim var da, hatam fazla
Nasıl yetişirim sana bu hızla
Uhutta ki Musabl’a Hamza
Bir ömür şehadet isterdim..

Seccadedeyim boynu bükük
Hüzünlüyüm ağırmış bu yük
Birsesle uyandım Allah büyük
Bir ömür Bilal olmak isterdim.

Rasülü arzularım ah amansız
Gönlüm düşer hep zamansız
Sözüm söz, riyasız yalansız
Bir ömür sevmek isterdim

Muhammed ÖZCAN

Gönüldedir kenzi irfan,
Gönüldedir lütfü ihsan,
Gönüldedir sırrı Yezdan,
Gel gönüle gir gönüle.

Gönüldedir bahri umman,
O ummanda dürri mercan,
Gönüldedir sırrı sübhan,
Gel gönüle gir gönüle.

Gönüldedir aşk muhabbet,
Gönüldedir küfür nikmet,
Gönüldedir merkeziyyet,
Gel gönüle gir gönüle,

Hikmet ehli böyle demiş,
Ehli gönül tasdik kılmış,
Hâce gönlü böyle bilmiş,
Gel gönüle gir gönüle.

Hasretinin verdiği yangına alıştım.
Yalan dünya, her heves yarım her arzu hayal.
Sana kavuşmak mı belki mahşerde.
Hani buyurmuş ya kitaplar,
Kimi Hasret vuslattan iyidir diye.

Bana hasret kefeni biçilmiş.
Öl ve bu kefeni giy denilmiş.
Bu fakire söz hakkı verilmemiş,
Ne diyeyim.
Kahrında hoş lütfunda…

Dün bir bahar yaşadım.
Su serpildi yaralı yüreğime.
Susuz çorak bedenime,
Sen suyundan bir damla içirdiler.

Tarif edemem yaşadığım baharı.
Bahar ki hem de ne bahar.
Saatlerce hakkı seyrettim yüzünde.
Halden hale girdim.
Dolaştım arşı kürs’ü varlık âlemini.
Gördüm o sevgililer sevgilisini,
Senden başkası değildi.

Delilik dediler bu halime,
Ama olsun.
Dün lütfunu gördüm.
Kahrında hoş lütfunda…

O kara kara gözünde
Merhametli özünde
Gel, artık gel sözünde
Uymalıyım.. Neden?

Elest alemi ahdında
Belki Belkıs tahtında
Amine’nin bahtında
Duymalıyım.. Neden?

Dağların o Hirasında
Tur’un Beyza çırasında
Sevrin nazlı sırasında
Durmalıyım.. Neden?

Hicazın havzasında
Rasülün Ravzasında
Bakara ve Nas’ında
Okumalıyım.. Neden?

Deli gönlüm der bazı
Ahmedoğlu’nun niyazı
Sükut durdurur avazı
Yoklamalıyım.. Neden?

Muhammed ÖZCAN, Tomarza 14.4.2023

Senin için bunca noksan,
Bunca hata senin için,
Senin için durulmayan İhtiraslar,

Tamahkarlık duvarını yıkıp,
Açlığı aşk’a çeviren yine sensin ,
Senin için kâğıda nakşedilen kelimeler,

Senin için izbede bile yeşeren fide,
Senin için bunca yük ve,
En sonunda sonsuz sükut…

                          NURİ BİLAL ÖZ

Yine gördüm seni arkasında bir perçemin,
Gittim geldim canlandı hatıralar elest bezmin,
Aklım tutuldu, gönlüm titredi, sebebi dem’in,
Bir perçem, bir gülüş, alış… veriş.

Gideli yıllar oldu küllenmişti mazim,
Bunun adı tek hece mesele uzun,
Ateşi getiren sensin selvidir boyun,
Bir göz, bir naz, geliş… gidiş.

Başladı yine ben de kaybetmeye dair korkular,
Olsada aramızda uzaklar, farklar,
Aşktır biliyorum içinde ne saklar,
Bir sen, bir ben, ebet… müddet.

Gelmene sevindim kendimi buldum sende,
İnanki özlemişim kaybolmayı gözlerinde,
Yaşadığım yeni değil sanki ezelde,
Bir ten, bir beden, vahdet… tevhit.

Adım olmuş, çöllerin mecnunu,
Leyla’mı göremedim bir türlü,
Bulmuştum Elif’i, yitirdim nun’u,
Bu hayatı çözemedim bir türlü.

Şaşarım bu işe aklım yetmez,
Zalim nefis bana neler etmez,
Hadi git başımdan derim , gitmez,
Bu işin sırrına eremedim bir türlü.

Gönlümde berrak akar şelale,
Küsmesin bana gül ile lale,
Derbeder olmuşum acı halime,
Seni seviyorum diyemedim bir türlü.

Feryad et yine Ahmed oğlu feryad,
Kerem yandı bu alemde kayboldu Ferhat,
Gönül hudut boyunda şakır dilşad,
Dilim kırk düğüm, diyemiyor bir türlü.

Muhammed ÖZCAN, 17.01.2023, Mekke

Gündüzdür onun gülümsemesi,
Gecedir durgunluk huzur ayinesi,
Yoktur kâinatta eşi benzeri,
Hâce-i Hâcegândır, dostu yâr yarı best.

Sen üzülürsen hemen anlarım,
Özüm özüne değmiş halime şaşarım,
Uzunda olsa yollar ben sana koşarım,
Hâce-i Hâcegândır, besti yâr yarı dost.

Ademliktir insanı âdem yapan,
O demdir âdemi ayakta tutan,
Demi demdir bu âlem, ademi âdemler doğuran,
Hâce-i Hâcegândır, yâri dost besti best.

Hülasadır insan bu kevni âlemin,
Hazreti insandır gaye-i kelamı kadimin,
İnsanı hazret yapan tohumudur kâmilin,
Hâce-i Hâcegândır, dostu yâr besti yâr.

                              Hâce Turâbul Akdem

Best-i Yar: Nazlı Yâr
Hâce-i Hâcegân: Hocaların Hocası, Hâcelerin Hâcesi, Hâcegân Yolunun Hocası
Adem: Yokluk
Âdem: İnsan, İnsan-ı Kamil
Kevn: Kün emriyle yaratılan her şey
Kelamı Kadim: Kur’anı Kerim
Turabul Akdem: Peygamber Efendimizin (sav) ayaklarının altına serilen toprak, ayağındaki toz