• Şunu ara:
    26Kas, 2023
    5. 1. MUHASEBEDE DAİM OLMAK (1.Bölüm)

    a. Terim Tanım:

    Muhasebe sözlükte; hesaplaşma, karşılıklı hesap görme, hesap işleriyle uğraşma, hesapların bütünü, hesap işlerinin yürütüldüğü yer olarak tanımlanmaktadır[1].

    Kaynaklara baktığımızda kişinin gün içerisinde işlediği kötü veya iyi fiillerin bir son durumunu çıkarmak. Yapılan günahlar ile işlenen sevapların hesap edilmesi işlemleri ve bu işlemler neticesinde iyi dediğimiz sevaba sebep olan amellerin fazlalığı halinde Hakkın hoşnutluğunun ve dolasıyla cennetin kazanılması, kötü fiillerin fazlalığı halinde cehennem şeklinde gidilecek yerin tespiti amacına yönelik olarak insanın bu tarz fiillerini tartması, ölçmesi ameliyesi gibi tanımlarla karşılaşılmaktadır.

    Muhasebeden kasıt nefs muhasebesidir. Nefs muhasebesi, üç temel saç ayağı üzerine kurulmuştur. Üç temel kavramın bilinmesi gerekmektedir. Bunlardan birincisi akıl, ikincisi kalp ve üçüncüsü nefsdir. Akıl ve kalp kavramlarını işlemiştik. Nefs konusu da detaylıca burada incelenecektir.

    b. Kur’an ve Sünnette Muhasebe

    Kur’an-ı kerimde muhasebeyle ilgili olarak Cenâb-ı Hak; “Biz, kıyamet günü için adalet terazileri kurarız; artık kimseye hiçbir şekilde haksızlık edilmez. Yapılan, bir hardal tanesi kadar dahi olsa, onu getirir ortaya koyarız. Hesap görücü olarak biz yeteriz[2]” buyurmaktadır.

    Peygamber Efendimiz ﷺ bir hadisi şeriflerinde; “Hesaba çekilmeden evvel kendi nefsinizi hesaba çekiniz! En büyük düşmanınız olan nefs ve şeytanın şerrinden Allah’a sığınınız![3]” buyurmuşlardır. Yine başka bir hadisi şerifte Cenâb-ı Peygamber ﷺ ; Akıllı şu kimsedir ki, günü dörde ayırıp, birincisinde, yaptıklarını ve yapacaklarını hesap eder. İkincisinde, Allahü Teâlâya münâcât eder, yalvarır. Üçüncüsünde, bir sanatta veya ticârette çalışıp, helâl para kazanır. Dördüncüsünde, istirâhat eder ve mubâh olan şeylerle kendini eğlendirip, haram şeyleri yapmaz ve onlara gitmez”[4]buyurmaktadır.

    Ayeti kerime ve hadisi şeriflerden de anlaşılacağı üzere gerçek muhasebe ahiret yurdunda yapılacaktır. Gerçek hesaplaşma orada olacaktır. Ancak Cenâb-ı Peygamberin ﷺ buyurduğu gibi bu dünyada o gerçek hesaplaşmaya gitmeden önce biz de kendimizle hesaplaşalım. Yine hadisi şerifte bir günün dörde ayrılması ve dört parçadan birinin muhasebe işlemleri ile iştigal edilmesi istenmektedir. Çok enteresandır. Bir günün yirmi dört saat olduğunu düşündüğümüzde altı saat muhasebeye ayrılması istenmektedir.

    Öyleyse nedir bu muhasebe ki günün altı saatinin buna ayrılması istenmektedir. Diğer üç adet altı saatlik dilimlere tekrar baktığımızda; 2. altı saatte Cenâb-ı Hakka dua ve yakarış, 3. altı saatte bir sanat ve ticaret ile iştigal ile helal para kazanma, 4. altı saatte istirahat ve mubah şeylerle iştigal.

    Heyhat! Yaşadığımız yirmi dört saat ile hadisi şerifte tavsiye edilen programa bakınız. Geçim derdine düşmüş şu insanlığın günde kaç saat dünya için çalıştığımızı bir düşünelim. Bugün İş Kanunlarına göre resmi çalışma süresi günde sekiz saat ve günde bilmem kaç saat fazla mesai. Bunlar maaşla çalışan insanlarımız. Ya serbest ticaret erbabı. Onlara yirmi dört saat bile az gelmekte. Geldiğimiz durum bu sevgili arkadaşlar. Kendi yaşadığım ve ömrüm boyunca unutmadığım öğrencilik yılları hatırımıza geldi.

    Fakülte yıllarında vize ve finallerin de içerisinde olduğu ikişer, üçer aylık dönemde ders çalışma planları yapardık. Okuduğumuz bölüm biraz ağır olunca bir dersin en az dört veya beş ciltlik kitabı, dört bin veya beş bin sayfalık dersleri olurdu. Günü yirmi dört saat üzerinden hesap ederek, iki saati yemek ibadet ve günlük sair ihtiyaçlara, dört saati uykuya, geriye kalan on sekiz saatini ders çalışmaya ayırmıştık. Masamızda saat olurdu. Bu programa harfiyen üç ay devam edilirdi. Diğer bölümlerde okuyan arkadaşlar bizi etüt salonlarında meraktan ziyaret ederlerdi. Siz ne yapıyorsunuz. Siz insan mısınız diye. Allah Resulünün ﷺ muazzam programını görünce bizim yaptığımız ve tam on sekiz saatini yılmadan bıkmadan ders çalışmaya ayırdığımız o günler hatırıma geldi.

    c. Nefs ve Onun Muhasebesi

    aa. Nefs kavramı

    aaa. Terim Tanım

    Nefs kelimesi; Arapça “n-f-s” “نفس” kökeninden gelmektedir. Anlamı ise her ne suretle olursa olsun havanın çıkışı şeklinde tercüme edilmektedir. Rüzgâr ve soluk içinde bu kelime kullanılmaktadır. Teneffüs, soluğun göğüsten çıkmasına denilir. İnsanı rahatlatan rüzgâra da aynı isim verilir. Hadisteki “Rüzgâra sövmeyiniz, çünkü o Rahman’ın nefesindendir”[5] ifadesindeki nefes de bu türdendir.

    İşte bu kökten türeyen nefs, lügatte önce kan manasına kullanılmıştır. Hayızlı kadına “nüfesâ’”, lohusalığa “nifas” denmesi bu yüzdendir.  Kimi yerlerde canlılığı temsil ettiği için can ve hayat manasında da kullanılmaktadır. Can ve hayatı sağlayan, manevi hayatın kaynağı olan “ruh” ve maddi hayatın kaynağı olan “kalp” manasında da kullanıldığı görülmektedir. Nefs, semantik süreçlerden geçerek en geniş anlamıyla “bir şeyin kendisi, zatı” olarak tanımlanmaktadır.

    Kur’an ve Sünnete bakıldığında ıstılahi olarak nefsin genel geçer tek bir tanımının olmadığı görülmektedir. Çoğu İslâm âlimlerinin yaptığı ortak tanımlara bakıldığında “kendi kendinin farkında olan zat” ve “ben idrakine sahip olan kendinde varlık” şeklinde tanımlandığı görülmektedir. Bu ıstılahi anlam bizi şuurlu bir varlıkla karşı karşıya bırakmaktadır. Demek ki nefs, bizim dinimizde “şuurlu” bir varlıktır. Kur’an’daki kullanımlara baktığımızda da bu çerçevenin korunduğu görülmektedir.

    Kur’anı kerim’de nefs kelimesinin geçtiği 267 ayet incelendiğinde nefs kelimesinin genel olarak yedi ayrı manada kullanıldığı anlaşılmaktadır. Bunlardan 1.“Kalp” anlamına (17:25).  2. “İnsan” anlamına (91:8; 5:32); 3.“Millet/ümmet” anlamına (4:29; 24:61); 4. “Tür/cins” anlamına (9:128); 5. “Can/hayat” ve “ruh” anlamına (6:93; 39:42).; 6. “Öteki, yekdiğeri” anlamına (2:85).; 7. “Yakınlık” (4:44) anlamlarında kullanılanları örnek olarak verebiliriz.

    Ancak Kur’an’daki ilgili ayetlerden anlıyoruz ki nefs, genel olarak insanın kendisi, insanı insan yapan öz olarak kullanılmaktadır. Bu özün niteliklerini Şems suresi bize şu şekilde haber vermektedir: “فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا” “Andolsun nefse, takvasını ve fücurunu ilham edene“[6]. Bu ayetten, Rabbimizin bütün nefslere (insanlara) fücur ve takva ilham ettiğini öğreniyoruz. İlham vurgusu; şuur dışında, insan iradesi dışında yaratıcının iyi ve kötü eğilimler yerleştirdiğini ifade eder.

    Hâcegân pirleri nefsin insan bedeniyle ilişkili olduğunu ifade etmekle beraber daha çok insanın bedeninden başka bir şey olduğunu hatta bedenin dünyaya gelmeden önce nefsin yaratıldığı işaret edilmiştir. İlk yaratılan varlıklardan olan akıl, ruh ve nefs üçlüsü üzerinde sıklıkla durmuşlardır. Ruhun Cenâb-ı Haktan bir nefha olduğu, insan ruhunun Cenâb-ı Hakla bağlantısı kadar Efendimizle ﷺ  de bir bağlantısına işaret etmişlerdir. İnsanın zahir bedeninin Hz.Ademin sülbünden gelmekle beraber onun fotokopisi gibi algılanmakta bunun yanında mesele maneviyat cephesine gelindiğinde de her şeyin Cenâb-ı Hakla, Efendimiz ﷺ arasında geçtiği beyan edilmiştir. İlk yaratılanın Efendimizin ﷺ ruhu olduğunu ve diğer ruhların da O ﷺ nun ruhunun parçacıkları şeklindeki tarifle tüm insanlığın ruhlarının Peygamber Efendimizin ﷺ ruhundan oluşturulduğu beyan buyurulmuştur.

    Bunun yanında nefs de eskidir, kadimdir. Ruhtan sonra yaratılmıştır. Cenâb-ı Hakkın emri ile yaratıldığı için Hâcegân pirleri tabiri caizse nefsin kuvvetini kimi yerde ruhun kuvveti ile eşdeğer olduğunu ifade ederek bu durumun sebebini de yine Cenâb-ı Hakkın muradı ilahisine bağlamışlardır.

    Bu üçlü yani akıl, ruh ve nefs, insan dediğimiz sırlı kişiliğin bileşenlerini oluşturmaktadır. Daha sonra bu bileşen doğumla insan bedeni içerisine hapsedilerek yoğun, kutlu, ahseni takvim bir hale bürünmektedir. Yani Cenâb-ı Hakkın muradı ilahisi zuhur etmiş olmaktadır. İnsanın zahir oluşu bu nedenle çok önemlidir. Oysa İnsan denen varlığın hikâyesi çok önceleri başlamaktadır. Dünyaya gönderilmesine karar verilen başka bir anlatımla yaratılmasına karar verilen kişiler önce büyüklerimizin bize beyan buyurduğu âlemi ervahta toplanmış Cenâb-ı Hakla ilk mülakatları orada olmuştur. Bu mülakatta insanın yanında aklı, ruhu ve nefsi de bulunmaktaydı. İlk imtihan da orada başlamıştır. İlk nefsle tanışma ilk nefsin oyununa geliş, ilk Cenâb-ı Hakkın insana verdiği manevi donanımla tanış, ilk muhakeme, ilk muhasebe…

    Cenâb-ı Hak “ben sizin rabbiniz değil miyim?”[7] sualinde, insan kendi donanımlarına bu meseleyi götürdü. Nefsi, şems suresinde beyan buyrulduğu gibi kendisine düşen görevi yaptı ve “hayır” yanıtını verdi. Ruhu ise Cenâb-ı Hakka, maşuku diye baktı. Ondan henüz ayrılmamıştı. Tarifsiz bir haldeydi. “Kalü bela”, binlerce “kalu bela” yanıtı veriyordu. Akıl, ilahi emiri algılayıp “vicdan” teknesinde ilk muhakemesini ve muhasebesini yaptı. Orada kimi insanlar nefsin sesine kulak vermedi. Onu tanıdı, ruhun sesiyle muhakeme ve muhasebe sonucu vicdanında oluşan sese kulak vererek “kalu bela” dediler. “Evet, Yarabbi” diyerek secdeye kapıldılar. Bu kişiler salihler defterine yazıldı. Kimi insanlar nefslerinden gelen sese kapılarak secdeye gidemediler, küfrü seçtiler şakiler defterine yazıldılar. Kimileri nefslerine az da olsa haklılık payesi biçtiler, secdeye zorsuna zorsuna gittiler, münafık veya fâsık gurubuna yazıldılar. Hâsılı insanın nefsi yalnızca bedeni varlığı olmayıp, insanı insan yapan ilahi kudretin emriyle teşekkül etmiş muazzam bir varlıktır.

                           

    [1] TDK., https://sozluk.gov.tr/

    [2] Enbiya, 47.

    [3] Tirmizi, Kıyame 25

    [4] İmamı Gazâli, Kıyamet ve Ahiret s.64.

    [5] Beyhakî, el-Esmâ ve’s-Sıfât, II/392; El-Hâkim en-Neysâbûrî, el-Mustedrek, II/272.

    [6] Şems Suresi 8. Ayetinde: “ فَاَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوٰيهَاۙۖ ;   “Fe-elhemehâ fücûrahâ ve takvâhâ” : “ Nefse ve … ona fücuru (kötülük duygusunu) ve takvasını ilham edene andolsun ki…”; Bkz: https://www.kuranmeali.com/AyetKarsilastirma.php?sure=91&ayet=8

    [7] Araf Suresi 172. Ayetinde; “Hani Rabbin (ezelde) Âdemoğullarının sulplerinden zürriyetlerini almış, onları kendilerine karşı şahit tutarak, “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” demişti. Onlar da, “Evet, şahit olduk (ki Rabbimizsin)” demişlerdi. Böyle yapmamız kıyamet günü, “Biz bundan habersizdik” dememeniz içindir”; Bkz: https://www.kuranmeali.com/AyetKarsilastirma.php?sure=7&ayet=172

    21Kas, 2023
    İMAN VE İSTİKAMET

    بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

    Âlemlerin Rabbi Allah’a hamd olsun. Salât ve selam Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa’nın (sav),  ailesinin ve bütün ashabının üzerine olsun. Cenabı Hak Kitabı Mubininde;

     ‏إن الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة ألا تخافوا ولا تحزنوا أبشروا بالجنة التي كنتم توعدون

    “Rabbim Allah’tır deyip sonra istikamet sahibi olanlar için melekler iner; ‘Korkmayın, üzülmeyin Allah’ın vaad  ettiği cennetle sevinin’ derler”. buyurmaktadır. (Fussilet, 30).

    Cenabı Peygamber (sav) Hadisi şerifinde;

    قيل يا رسول الله قل لي في الإسلام قولا لا أسأل عنه أحدا غيرك قال قل آمنت بالله ثم استقم

    “Ey Allah’ın Resulü bana İslam’da öyle bir söz söyle ki senden başkasına sorma ihtiyacı duymayayım. Buyurdular ki; Allah’a iman ettim de ve sonra istikamet sahibi ol” buyurmaktadır. (Müslüm, İman, 62).

    Değerli Kardeşlerim;

    Toplumları ayakta tutan ortak değerler vardır. İslam toplumunu ayakta tutan en önemli iki değerden birisi iman, diğeri ise istikamet (doğruluk) tir.

    1-İMAN;

    İman; dil ile ikrar kalp ile tasdiktir. Her iki halin birleşimi olarak da iman, kalbin kıvamıdır.

    İman ettim demek dünyanın en değerli iddiasıdır. Her iddia ispat ister. Terzi iseniz makası tutuştururlar elinize önünüze korlar kumaşı, hadi bakalım derler. Berberseniz makası verirler elinize, iddianızı iddia olmaktan çıkarın derler. İddia ettiğiniz şeyin gereğini yapmamızı isterler. İman da bir iddiadır, o da ispat gerektirir. Onun isbatı;  salih amel ve güzel ahlaktır (dürüstlüktür).

    İman ederek bir kere yola koyulunca insan bir daha o yoldan dönmemeli, yola yatmamalı, yolu satmamalı, yoldan sapmamalı, sağa sola yalpa yapmamalı, sıratı müstakim üzere dosdoğru olmalı ve yolda olmalıdır. Tâki ölüm gelinceye kadar bu kıvamı bozmamalıdır. Tıpkı ayeti kerimede belirtildiği üzere;

    ‎فسبح بحمد ربك وكن من الساجدين، واعبد حتى ياتيك اليقين

    Allah’ı hamd ile  tesbih et, secde edenlerden ol ve sana ölüm gelinceye kadar Rabbine kulluk et. (Hicr 98-99)

    2- İSTİKAMET

    İstikamet; Allaha karşı verilen sözde (imanda) sadık kalmaktır, o (elest bezminde verilen) ahde vefalı olmaktır. ahitte sebattır.

    İstikamet; bu hal üzere yaşanan hayattır.

    İstikamet; edep ve iffeti, onur ve şahsiyeti korumaktır.

    İstikamet; hesabı verilebilir bir hayat yaşamaktır.

    İstikamet; elinden ve dilinden emin olunan bir Müslüman olmaktır.

    İstikamet; imanı, ibadet ve güzel ahlâka dönüştürebilmektir.

    İstikamet; fıtrata uygun olmayan ve yaratılış gayesinden uzaklaştıran her türlü söz ve eylemi terk etmektir.

    İstikamet; söz, düşünce ve tutumların “emrolunduğun gibi dosdoğru ol”  ilahi fermanı doğrultusunda karar ve anlam bulmasıdır.

    İstikamet; toplum yapısının sağlıklı olması bakımından çok önemli bir konuma sahiptir. Nasıl ki vücut, kan dolaşımı sayesinde hayatiyetini sürdürür ve kanın ulaşmadığı uzuv kangren olur, sonuçta canlılığını kaybeder. Toplum da bedenin işleyişinden farklı değildir o da istikamet ve dürüstlük sayesinde varlığını sürdürür.

    İstikametini kaybeden toplum bütünlüğünü, diriliğini kaybeder. Sonra kaos ve bozulmalar yaşanır.

    Değerli kardeşlerim;

    İstikamet yani doğruluk, öncelikli olarak peygamberlerin vasfıdır. Onların öncelikli ilkeleri dürüstlüktür. Dürüstlüklerini hiçbir durumda bozmamışlardır. Ümmetlerine de dosdoğru olmayı teşvik etmişlerdir. Ayeti Kerimede;

    ‏إنك لمن المرسلين على صراط المستقيم

    Şüphesiz ki sen dosdoğru yol üzere gönderilen peygamberlerdensin. (Yasin 3-5)

    Değişik şekillerde Kur’anda 33 yerde geçen ‘sıratı müstakim’ Müslüman için hayati öneme haizdir. Nasıl ki ibadetlerin içinde namaz, tespihin imamesi gibidir (namaz dinin direğidir). İmame giderse diğer tanelerin dökülmesi gibi ibadet hayatı da biter. İstikamet dediğimiz dürüstlük de ahlaki ilişkilerin imamesi gibidir. Sosyal ilişkilerde dürüstlüğü çekerseniz geriye bir şey kalmaz.

    Kardeşlerim;

    Toplumda güvenilir olmanın ilk şartı dürüstlüktür. Sözünde dürüst, işinde dürüst, hal ve hareketlerinde ölçülü olan herkes, toplum içinde değer görür. Sözü yalan, işi hileli, hal ve hareketleri riyakar olan kişi toplumda güven duyulmayan kişidir. İnsanlar her zaman güven ortamında yaşamak isterler, dostluk kurulacaksa ilk şart güvendir. Bir iş ortaklığı için ilk şart yine güvendir. Evlilik, güven olmadan yürümez. Bu ilişkiler güven ile varlığını sürdürürler. Dürüstlük giderse güven gider, güven giderse ilişkiler son bulur.

    Değerli Müminler;

    Müslümanca yürüyüşün, Müslümanca duruşun insicamıdır istikamet.  Dosdoğru yol Kur’an’da “sıratı müstakim” olarak ifade edilir, Müslüman günde kırk kez “sıratı müstakim” üzere olma noktasında Rabbine yakarış da bulunur.

    Namazda;  ‎‏إياك نعبد وإياك نستعين اهدنا الصراط المستقيم

    Ya Rabbi ancak sana kulluk eder ve ancak senden yardım dileriz, bizi doğru yola ilet, (Fatiha 5-6) diye dua ederiz.

    Bu yol açık ve nettir,  ihtimal barındırmaz, sonu her daim sulhu selamete çıkar. Müslüman o yolda; yatmayan, satmayan ve sapmayan insandır. O yolun ne olduğunu Rabbimiz  şöyle açıklıyor;

    وان هذا صراطي مستقيماً ، فاتبعوه ولا تتبعوا السبل

    Bu benim dosdoğru yolumdur. Bu yola uyun başka yollara uymayın (sapmayın). (Enam 153)

    Bu yol; Kur’anın işaret ettiği, yürüyen Kur’an olan Efendimizin (sav) yoludur. Gökteki yıldızlar mesabesindeki ashabın yoludur. Onların takipçileri âlimlerin ve velilerin hâcelerin yani Hâcegânın yoludur.

    Her yolculuk kendi çapında bir parça risk taşır. Kulluk yürüyüşü ise hepten risklidir. Şeytan vardır, nefs vardır, heva ve heves vardır. Yol kesenler çoktur ancak biz yolda kalmadan, yol arkadaşlarımızı iyi seçerek, hak dostlarıyla yürüyerek, düşmeden, sürçmeden mesafe kat etmemiz lazımdır.

    Muhteremler;

    Sıratı Müstakim Dörttür;

    Birincisi; sözünde müstakim olmak,  Fiili ve kalbi istikamet.

    ‏يا أيها الذين آمنوا اتقوا الله وقولوا قولا سديدا

    ‏Ey iman edenler Allah’tan korkun (Allah’ın koymuş olduğu sınırları aşmayın) ve doğru söz söyleyin (doğru sözlü olun) (Ahzap 70)

    İkincisi; işinde Müstakim olmak.

    ‏إن الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة ألا تخافوا ولا تحزنوا و أبشروا بالجنة التي كنتم توعدون

    Rabbim Allah’tır deyip, sonra istikamet sahibi olanlar için, melekler iner korkmayın, üzülmeyin Allahın va’d  ettiği cennetle sevinin derler. (Fussilet 30)

    Üçüncüsü; kalben istikamet üzere olabilmek.

    ‏ربنا لا تزغ  قلوبنا بعد إذ هديتنا وهب لنا من لدنك رحمة إنك أنت الوهاب

    Ey Rabbimiz bizi doğru yola ilettikten sonra, kalbimizi kaydırma, katından bize rahmet bahşeyle, zira sen çok bahşedensin. (Âli İmran 8)

    Dördüncüsü ve sonuncusu istikamet ehli ile birlikte olmak.

    يا أيها الذين آمنوا اتقوا الله وكونوا مع الصادقين

    Ey iman edenler Allah’tan korkun sadıklarla (istikamet sahibi olanlarla) beraber olun (Tevbe 119)

    Sadıklarla, salihlerle, iyi insanlarla beraber olmak Müslümana katma değer katar, zira bir atasözü der ki; Söyle arkadaşını kim olduğunu söyleyeyim.

    Efendimiz (sav) kim kiminle beraber, kimle arkadaşlık yapıyor bir baksın buyurdu. Başka bir hadisi şerifte;

    ‎‏إنما مثل الجليس الصالح والجليس السوء كحامل المسك ونافخ الكير ، فحامل المسك إما أن يحذيك، وإما أن تبتاع منه،  وإما أن تجد منه ريحا طيبة، و نافخ الكير،  إما أن يحرق ثيابك، وإما أن تجد ريحا خبيثة

    ‎(متفق عليه)

    “İyi arkadaşla kötü arkadaşın misâli, misk taşıyanla körük çeken insanlar gibidir. Misk sahibi ya sana kokusundan verir veya sen ondan satın alırsın. Körük çekene gelince ya elbiseni yakar yahut da sen onun pis kokusunu alırsın” buyurdular.

    O yüzden kötü arkadaşlardan uzak olup, sadık, salih, takvalı, muhlis insanlarla beraber olmak gerekiyor.

    Son olarak; zikrettiğimiz hususlarda istikametini bozmayanlar ve yol alabilenler, İslam ahlakından nasibini almış Hakkın terbiyesi ile terbiye edilmiş şahıslardır. “Beni rabbim terbiye etti” (El-Münâvî, Feyzu’l-Kadîr, 1/224-225) hadisi mucibince Efendimizin (sav) terbiyesi Cenabı Hak tarafından yapılmıştır. Ashabı kiramı terbiye eden Efendimizin (sav) bizzat kendisidir. Sonrakileri terbiye eden öncekilerdir. Bu manevi terbiyeden geçmiş, kişiliği ve kimliği oluşmuş biri, hayatın bütün evrelerini Allah’ın yardımı ve inayeti ile istikametini bozmadan aşar. İman ve istikamet kıvamını bozmadan her zorluğun üstesinden gelir, insicamını bozmadan kulluk yürüyüşünü tamamlar.

    Bu uğurda gayret gösteren, çaba sarf eden ve sıratı müstakimden ayrılmayan tüm kardeşlerime selam olsun.

    Rabbim bu uğurda bizlere kolaylıklar ihsan eylesin. Hepimizin ayaklarını sıratı müstakim de daim ve kaim eylesin. Amin amin

    19/11/2023

    Selam ve dua ile…

    Osman KELEŞ

    17Kas, 2023
    KADIN VE AİLE

    İlahiyatçı / Yazar Elif ZOROĞLU hocamız tarafından kaleme alınacak makaleler çok yakında “Kadın ve Aile” köşemizde yayınlanacaktır.

    8Kas, 2023
    ZULÜM

    بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

    Hamd bizleri yoktan var eden, varlığından haberdar eden, bizleri Kur’an’a  muhatap kılan, Rabbimize mahsustur. Salât ve selam Efendimize onun âline ashabına tabiin etbau tabiin ezvacının ve ehlibeytinin üzerine olsun.

    Rabbimiz (cc):

    وَلَا تَرْكَنُٓوا اِلَى الَّذ۪ينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُۙ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللّٰهِ مِنْ اَوْلِيَٓاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ﴿

    ‘Zalimlerin yanında olmayın; sonra ateş sizi de yakar, Allah’tan başka dostlarınız olmadığına göre bir yerden yardım da göremezsiniz’ buyurmuşlardır.( Hud 113)

    Mekke’de cehaletin kol gezdiği yıllardı. Müşrikler her türlü kötülüğü yapıyor, güçlü olanlar zayıfları eziyordu. Mekke dışından gelenler ise hepten korumasızdı. Şehrin nüfuzlu kişileri menfaatleri doğrultusunda onları, zalimce sömürüyordu.

    İşte bu dönemde Yemenli bir tacir mallarını Kureyş’in önde gelenlerinden As bn Vail’e satmıştı fakat sattığı malın parasını alamamıştı, derdini kimseye anlatamayan Yemenli tacir, Ebu Kubeys dağına çıktı ve bu zulmü bir şiirle insanlara haykırdı.

    Bunun üzerine kalplerinde adalet duygusu taşıyanlar bu zulmün son bulması için Abdullah bn Cüdan’ın evinde toplandılar ve ‘Hilfulfudul’, ‘Erdemliler’  anlaşmasını yaptılar. Efendimiz de henüz 20 li yaşlarında bu antlaşmaya imza koydu. Hakikaten zulmün sıradanlaştığı, hatta zalimlerin desteklendiği bir zamanda böyle bir hareket son derece kıymetliydi.

    Değerli kardeşlerim,

    Allahın mutlak haram kılmış olduğu zülüm; kelime itibariyle hak yemek, eziyet, işkence ve baskı kullanmak, adaletsizlik yapmak haddi aşmak, söz ve fiillerde aşırı gitmek demektir.

    Zulüm haksız muameledir.

    Başkasının hakkı üzerinde haksız bir tasarruf da bulunmaktır.

    Haksız yere başkasının malını almak, ırzına, namusuna sataşmak gibi, uygunsuz davranışlar zülüm kapsamındadır.

    Üçyüz yerde geçen zulüm, Kuran’ın üzerinde ısrarla durduğu, konulardan biridir.

    İslam ulemâsı zulmü enine boyuna incelemiş ve  üç kısma ayırmıştır.

    1- İnsanların Allah’a karşı işlediği zülüm (yani şirk)

    اِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظ۪يمٌ

    Muhakkak ki şirk büyük bir zulümdür.(Lokman 13)

    2- İnsanlar arasındaki zulüm;

    İnsanların hemcinslerine yaptıkları haksız muamele zülüm olarak değerlendirilir. Şahsın eşine, çocuğuna, komşusuna, amirin memuruna, patronun işçisine, kocanın karısına, öğretmenin öğrencisine,

    Ayrıca,  hırsızlık, iftira, sövme, öldürme vb muamelelerde zülüm kapsamındadır.

    Zulmü yapana zâlim yapılana da mazlum denir.

    Efendimiz (sav) mazlumun bedduasından şiddetle kaçınılmasını istemiş ve şöyle buyurmuştur.

    واتَّقِ دعْوةَ الْمَظْلُومِ فَإِنَّهُ لَيْس بينها وبيْنَ اللَّه حِجَابٌ

    “…Mazlumun bedduasını almaktan da son derece çekin, çünkü onun bedduası ile Allah arasında bir perde yoktur.” (Buhari, Zekat)

    3-İnsanın kendi nefsine zülmetmesi;

    -Allah’a karşı görevini yapmayan,

    -Rabbimizin koyduğu kuralları çiğneyen,

    -Allahın verdiği nimetleri onun razı olduğu yerlerde kullanmayan insanlar da, kendilerine zulmediyorlar demektir.

    Muazzez kardeşlerim;

    Son zamanlarda Filistinli kardeşlerimiz ile siyonist İsrail güçleri arasında, cereyan eden mücadelenin hangi boyutlara ulaştığını görüyorsunuz, savaşında bir kuralı vardır. İslam’da savaşırken yaşlılara, kadınlara, çocuklara, yeşil alanlara, bağ bahçeye ilişilmez, onlara zarar verilmez, hatta öldürülen düşman askerlerine bile zarar verilmez. (Müsle İslam’da haram kılınmıştır) Ama işgalci İsrail güçleri hiçbir hedef gözetmeksizin bebekleri, kadınları, yaşlıları öldürmeye devam ederken, yaralıların tedavi gördüğü hastaneleri bile bombalamaktan geri durmamaktadır.

    Ama biz inanıyoruz ki Rabbimiz İbrahim suresinde,

    وَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ غَافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الأَبْصَارُ

    “Sakın, Allah’ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma! Allah, onları ancak gözlerin dehşetle bakakalacağı bir güne erteliyor” (İbrahim, 42)

    Zira Rabbimizi imhal eder (mühlet verir) fakat ihmal etmez, ilahi adalet er geç tecelli eder.

    İlahi adaletin mutlaka gerçekleşeceğini, zulmün kimsenin yanına kar kalmayacağını Allah’ın adaletinin şaşmayacağını anlatan hikaye ile yazımızı bitirelim;

    Bir gün Musa Aleyhisselam:

    – Ya Rabbi! der, bazı insanlar zalimin yaptığı yanına kalıyor sanıyorlar. Halbuki senin adaletin eninde sonunda gerçekleşmekte, zalim zulmünün karşılığını mutlaka bir sebeple görmektedir. Bana gerçekleşen bu adaletinin bir örneğini göster ki, onu insanlara anlatayım da kimse zulüm ve haksızlık yapma cesareti bulamasın kendinde. Eninde sonunda zulmünün karşılığını göreceğini anlasın herkes.

    Rabb’imiz:

    – Ya Musa der, sahrada dört yolun kesiştiği yerdeki çalılıkta saklanarak çeşme başında cereyan edecek olayları seyret de gör bakalım. Zalim, haksız nasıl eninde sonunda zulmünün, haksızlığının karşılığını görmektedir…

    Musa Aleyhisselam, tarif edilen yerdeki ağaçların arasına gizlenerek karşıdaki çeşme başında yolcuların yaşayacağı olaylara bakmaya başlar.

    İlk olarak bir atlı gelir çeşmenin başına. Atından iner, üzerindeki heybesini alıp ağacın gölgesinde oturup yemeğini yer, suyunu içer, içinde altınları bulunan heybesini orada unutarak atına binip uzaklaşır.

    Arkasından gelen ikinci yolcu, çeşmeden suyunu içer, etrafa bakarken ağacın dibinde bir heybe görür. Kaptığı gibi heybeyi gözden kaybolur.

    Onun arkasından iki gözü de görmeyen üçüncü yolcu gelir, o da eğilerek çeşmeden suyunu içer, bir kenara çekilerek şöyle birazcık dinlenmek isterken heybenin sahibi ilk yolcu atıyla çıkagelir, öfkeyle heybesini aramaya başlar. Yaşlı bir adamdan başka da kimseyi görmeyince:

    – Burada unuttuğum heybemi sen alıp sakladın, ya paramı verirsin yahut da canını!.. der.

    İhtiyar:

    – Ben iki gözü de görmeyen bir adamım. Senin heybenin nerede olduğunu ne bileyim!.. diyerek sert karşılık verince, öfkesi başına sıçrayan atlı, ‘Bu yaşta beni mi kandıracaksın?’ diyerek bir vuruşta ihtiyarı yere serer, ölümüne sebep olur. Hemen atına atlayıp oradan uzaklaşır.

    Bunları bulunduğu yerden seyreden Musa Aleyhisselam:

    – Ya Rabbi, der, bu atlının içi para dolu heybesini arkasından gelen genç bir yolcu alıp gitti, cezayı ise ondan sonra gelen yaşlı adam çekti. Adalet neresinde bunun?.. Rabb’imiz şöyle hitap eder:

    – Ya Musa! İnsanlar böyledirler işte. Hep hadiselerin dışına bakarlar, içindeki kaderin adaletini çoğu zaman göremezler. Burada herkes geçmişte yaptığının karşılığını gördü, diyerek işin geçmişini şöyle açıklar:

    – Para dolu heybesini çeşmenin başında unutan atlı, vaktiyle yanında çalıştırdığı fakir bir adamın hakkını vermedi, yoksul adamın hakkı kaldı üzerinde…

    İşte heybeyi alıp giden genç yolcu, o yoksul adamın çocuğudur. Aldığı para babasının hakkı olan paraydı. Onu alıp gitti. Böylece kaderin adaleti yerini bulmuş, çocuk babasının verilmeyen hakkını alıp gitmiş oldu. Ölen ihtiyara gelince:

    – O da astığı astık, kestiği kestik denecek derecede zalimin biriydi… Nice kavgalara, zulümlere karışmış, yaptığı hep yanına kalmıştı. Son olarak da atlının babasını öldürmüş, yaptığı yanına kaldı sanmıştı. Nihayet atlı da geldi, parasını aldı zannıyla babasını öldüren adamı bir vuruşta öldürdü, tıpkı onun da babasını bir vuruşta öldürdüğü gibi.

    Bundan sonra Rabb’imiz Hazreti Musa’ya şöyle hatırlatmada bulunur:

    – Ya Musa! Söyle kullarıma, hikmetini bilemedikleri olaylara itiraz yollu bakmasınlar. Bilsinler ki, bir yapana bir başka yapan çıkacak, kimsenin yaptığı zulüm, haksızlık yanına kalmayacak, kaderin adaleti eninde sonunda yerini bulacaktır. Atlı adamın çalıştırdığı işçisinin hakkını sonunda heybe dolusu parayla ödediği gibi, babasını bir vuruşta öldüren adamı da kendisi bir vuruşta aynı şekilde öldürdüğü gibi…

    Onun için büyüklerimiz demişler ki:

    “Hak Teala bir kulun hakkını bir başka kul ile alır; bilmeyen gafil onu kul kendi yaptı sanır..

    Ya Rabbi dünyanın farklı yerlerinde zulüm gören tüm kardeşlerimize en kısa zamanda çıkış yolu nasip eyle, zalimleri kahhar ismi celilin hurmetine kahru perişan eyle …

    Amin

    08/11/2023

    Selam ve dua ile…

    Osman KELEŞ

    4Kas, 2023
    Hâcegân Vakfı Kimin?

    HÂCEGÂN VAKFI

    21 Haziran 2022 tarihli Resmi Gazetenin ilanıyla faaliyete başlayan Hâcegân Vakfı, daha çok üniversite hocaları, sivil toplum kuruluşları ve sivil toplumun kanaat önderleri ile âlimler ve âkillerden müteşekkil istişare heyetinin olumlu görüşleri üzerine memleketimizin ihtiyacı olan birlik, dirlik ve huzurun tesisine katkıda bulunmak üzere kurulmuştur.

    İsminden de anlaşılacağı üzere Hâcegân vakfının yolu, Hâcegân yolu, hocalar, âlimler yoludur. İlmin, bilimin yoludur. Bu yol Anadolu’nun öz damarıdır. Horasan yolu olarak da adlandırılan bu yolda hak üzere bir araya gelmiş âkil insanların kurduğu bir vakıftır. İlk öncüler arasında “li hikmetin” rabiatül adeviye misali hanım kardeşlerimiz de yer almaktadır.

    Vakıf senedinin 4. maddesinde vakfın gayesi; “insanların ilmî, ahlâkî, dinî, sosyal, kültürel ve manevi yönden gelişimlerine yardımcı olmak ve huzurlu bir toplum oluşmasına katkıda bulunmaktır. Bu katkının gerçekleştirilmesinde “Hâce Abdulhâlık Gucduvânî” ve “Hâce Ahmet Yesevî” ile “Hacı Bektaşi Veli” ve “Hacı Bayramı Veli” gibi toplumda genel kabul görmüş büyük insanlar ilham kaynağı olarak görülür.” denilerek başkaca izaha yer bırakmayacak şekilde açık ve net tanımlanmıştır.

    Hâcegân Vakfı; vatanı ve milletine âşık, kendi öz değerleriyle çatışmayan yeni Türkiye’nin donanımlı ve özgüvenli nesillerinin yetiştirilmesine katkıda bulunma gayreti içerisinde olan bir ocaktır. Tüm gruplara eşit mesafededir. Organik hiçbir grupla/cemaatle bağlantısı olmamasına rağmen tüm grupları ortak değerler çatısı altında bir olmaya çağıran misyona sahiptir. Bu fikriyat İslam’ın üst çatısıdır. Tüm insanlığı bağrına basacak kapasiteye sahiptir.

    Tıpkı, Hâce Ahmet Yesevi, Hâce Abdulhalık Gucdüvani, Hacı Bektaş Veli ve Hacı Bayram Veli fikriyatı gibi.

     

    HÂCEGÂN VAKFI SENEDİ

    VAKIF

    Madde 1- Vakfın ismi Hâcegân Vakfı’dır. İşbu resmi senette sadece vakıf denilecektir.

    VAKFIN GENEL MERKEZİ

    Madde 2- Vakfın genel merkezi Ankara’dadır. Vakfın adresi, yerleşim yeri içerisinde Mütevelli Heyet kararı ile değiştirilebilir.

    VAKFIN ŞUBELERİ

    Madde 3- İlgili mevzuat çerçevesinde vakıf Mütevelli Heyet kararı ile yurt içinde veya dışında şube ve temsilcilikler açılabilir. Gençlik yapılanmasına ilişkin olarak “Hâcegân Ocakları” isimli yurtiçi ve yurtdışı teşkilat kurabilir. Vakıf bünyesinde “Hâcegân Hukuk Enstitüsü” veya “Hâcegân Tasavvuf Enstitüsü” gibi benzer enstitüler kurulabilir. Teşkilatlanma ve detayları hakkında karar organı Mütevelli Heyettir.

    VAKFIN GAYESİ

    Madde 4- Vakfın gayesi; insanların ilmî, ahlâkî, dinî, sosyal, kültürel ve manevi yönden gelişimlerine yardımcı olmak ve huzurlu bir toplum oluşmasına katkıda bulunmaktır. Bu katkının gerçekleştirilmesinde Hâce Abdulhâlık Gucduvânî ve Hâce Ahmet Yesevî ile Hacı Bektaşi Veli ve Hacı Bayramı Veli gibi toplumda genel kabul görmüş büyük insanlar ilham kaynağı olarak görülür.

    VAKFIN FAALİYETLERİ

    Madde 5- Vakfın faaliyetleri şunlardır:

    1. Ulusal ve uluslararası alanda; ilmî, hukuki, kültürel, sosyal, ekonomik ve ticari iş birliği, bilgi alışverişi, dostluk ve dayanışma amaçlı toplantılar, geziler, seyahatler, davetler, ziyaretler, konser, tiyatro, açık hava toplantıları, şenlik, şölen, yarışma, kültürel ve sportif etkinlikler ile gün ve geceler yapmak ve yaptırmak.
    2. Dinî ve millî veya sair gün ve gecelerde anma, kutlama, tanıtma, eğlence, dinî musiki ve benzeri programlar düzenlemek.
    3. Bilim, kültür, sanat, maneviyat, çevre ve sosyal benzeri alanlarda hizmet etmiş, eser vermiş, çalışma yapmış kişilerle ilgili anma toplantıları, konulu ödül ve yarışma programları ve organizasyonlar yapmak.
    4. Fakir, kimsesiz, bakıma muhtaç, hasta, sakat, afet sonucu muhtaç duruma düşmüş ve benzeri ihtiyaç sahibi tüm insanlara ayni ve nakdi yardımlarda bulunmak.
    5. Yurtiçi ve yurtdışında meydana gelen deprem, sel, heyelan, yangın ve benzeri her türlü afete maruz kalan afetzedelerin ihtiyaçlarını karşılamak için ayni ve nakdi yardımlar yapmak. Bu amaçları gerçekleştirmek için gerektiğinde gelir getirici sosyal faaliyetler organize etmek.
    6. Doğal çevrenin korunması, güzelleştirilmesi ve yaşanabilir hâle getirilmesi için faaliyetler ve bilimsel araştırmalar yapmak ve yapanlara destek olmak.
    7. Zararlı alışkanlıkları ve madde bağımlılıkları olan insanların tedavilerine yardımcı olmak ve bu tip çalışmaları desteklemek.
    8. Yurt içinde ve yurt dışında her derecede eğitim alanlar için imkânlar hazırlamak, karşılıksız burslar verip her türlü ihtiyaçlarını karşılamak.
    9. Ülke kültürümüzün geliştirilmesi, yurt içi ve yurt dışında tanıtılıp, yaygınlaştırılması için toplantı, konferans, seminer, sempozyum, çok amaçlı bilimsel toplantı, inceleme, araştırma, çalıştay ve benzeri etkinlikler düzenlemek veya vakfın amacı doğrultusunda düzenlenenlere destek olmak.
    10. Yurt, kurs, okuma salonu, kütüphane, araştırma merkezi, gençlik merkezi, kültür merkezi, hâcegân ocakları ve benzeri yerler tesis edip açmak, işletmek, kiralamak, kiraya vermek veya bu alanlarda çalışma yapan kişi, kurum ve kuruluşlara vakfın amacı doğrultusunda destek sağlamak.
    11. Yurt içi ve yurt dışında okul öncesi, ilkokul, ortaokul, lise, yüksekokul, üniversite, enstitü seviyesinde kurumlar kurmak, işletmek veya ortak olmak. Bu alanlarda çalışma yapan kurum ve kuruluşlara vakfın amacı doğrultusunda destek vermek.
    12. Ayni ve nakdi bağış, kurban, kurban eti ve ihtiyaç sahiplerine ulaştırılacak olan her türlü yardımı kabul ederek uygun şartlarda muhafaza ederek yardıma muhtaç insanlara ulaştırmak.
    13. Yardım toplama kanunu çerçevesinde gelir temini için faaliyetlerde bulunmak ve bu tür faaliyetler düzenleyen kurum ve kuruluşlara destek olarak temin ettiği gelirleri amacı doğrultusunda kullanmak.
    14. Hizmetlerini daha geniş kesimlere ulaştırmak için sosyal tesis, lokal, çay ocağı, hâcegân ocakları, yemekhane, misafirhane, pansiyon, huzur evi, aş evi, eğlence ve dinlenme yerleri yapmak veya yapılanlara vakfın amacı doğrultusunda destek olmak.
    15. Mevzuata uygun izinler alınarak tarihî, kültürel yapı ve eserlerin imar, ıslah, tamirat ve tadilatını yaparak vakıf amaçlarına uygun olarak kullanmak.
    16. Amacını gerçekleştirme doğrultusunda ajans, gazete, dergi, kitap, internet vb. basın ve yayın yoluyla iletişim kurmak. Bu tür yayın yapan kuruluşları kurmak, ortak olmak ve bu tür yayınlara destek olmak.
    17. Vakıf, dernek, sendika ve benzeri sivil toplum kuruluşlarıyla ortak bir amacı gerçekleştirmek için plâtformlar oluşturmak, uluslararası kuruluşlara ve üst kuruluşlara kurucu üye veya kurulmuş olanlara üye olarak katılmak.
    18. Amaçlarını gerçekleştirmek için projeler hazırlayarak yurt içi ve yurt dışındaki bütün fon, hibe, kredi ve benzeri finans kaynaklarından istifade etmek.
    19. Vakıf amaçları doğrultusunda gerektiğinde iktisadi işletme ve şirket kurmak, satın almak veya kurulmuş olanlara ortak olmak.

    VAKFIN GAYESİNİ GERÇEKLEŞTİRMEK İÇİN YAPABİLECEĞİ İŞ VE İŞLEMLER

    Madde 6- Vakıf gayesine ulaşmak için taşınır ve taşınmaz mallara bağış, vasiyet, satın alma ve kiralama suretiyle sahip olmaya ve kullanmaya, vakıflara ilişkin yasa hükümleri uyarınca sahip olduklarını satmaya, devir ve ferağ etmeye, gelirlerini almaya ve harcamaya, vakıf malvarlığına giren bir ya da birden çok taşınmaz mal veya gelirlerini bir ya da birçok kez yatırımda kullanmaya, vakıf amaç ve hizmet konularına aykırı olmamak koşulu ile yapılacak bağış ve vasiyet, satın alma ve diğer yollarla mal ettiği taşınır ve taşınmaz malları ve paraları yönetim ve tasarrufa, menkul değerleri almaya ve vakfın amacı doğrultusunda bunları değerlendirip satmaya, vakfın amaçlarına benzer çalışmalarda bulunan yurtiçi ve yurt dışındaki vakıflar, gerçek ve tüzel kişiler ile işbirliği yapmaya, kamu kurum ve kuruluşları dışındakilerden yardım almaya, bu yardımı sağlamak için anlaşmalar yapmaya, taşınmaz malların irtifak, intifa, sükna, üst, rehin, ipotek gibi mülkiyetten gayri ayni haklarını kabule, bu hakları kullanmaya, olan ya da olacak gelirleri ile kuracağı sözleşmeler için taşınır ve taşınmaz malların rehin ve ipoteği dâhil her türlü güvenceleri almaya, geçerli banka kefaletlerini kabule, vakfın amaç ve hizmet konularını gerçekleştirmek için gerektiğinde ödünç almaya, kefalet, rehin, ipotek ve diğer güvenceleri vermeye, vakfın amaç ve hizmet konularına uygun olarak yürütülen ve yürütülecek projelerden ve her türlü çalışmalardan gelir elde etmeye ve vakfa gelir sağlamak amacı ile olağan işletme ilkelerine göre çalışacak iktisadi işletmeler, şirketler kurmaya, kurulu olanlara iştirake, bunları doğrudan işletmeye ya da denetimi altında bir işletmeciye işlettirmeye, vakfın amaç ve hizmet konularından birinin ya da tümünün gerçekleştirilmesi için yararlı ve gerekli görülen girişim, tasarruf, mal edinme, inşaat ve benzeri sözleşmeleri yapmaya Türk Medeni Kanununun 48. maddesinde belirtildiği üzere izinli ve yetkilidir.

    VAKFIN KURULUŞ MAL VARLIĞI

    Madde 7- Vakfın kuruluş malvarlığı, vakıf merkezi olarak gösterilen ve vakfın faaliyetlerine tahsis edilen dairedir.

    Malvarlığı, vakfın kurulmasını müteakip yapılacak ilavelerle arttırılabilir.

    VAKFIN ORGANLARI

    Madde 8– Vakfın organları ‘Mütevelli Heyet’ ve ‘Vakfın Genel Başkanı’dır.

    MÜTEVELLİ HEYETİ

    Madde 9– Vakfın Mütevelli Heyeti; işbu vakıf senedinin sonunda ad, soyad ve imzaları bulunan aynı zamanda vakfın kurucuları olan üç (3) gerçek kişiden oluşmaktadır.

    Mütevelli Heyetin ilk başkanı kuruculardan … dir. Mütevelli Heyet başkanlığının herhangi bir sebeple boşalması halinde varsa Mütevelli Heyet Başkan Yardımcısı yeni Mütevelli Heyet Başkanı seçilinceye kadar Mütevelli Heyet Başkanına ait görev ve yetkileri kullanır. Mütevelli Heyet Başkan Yardımcısı yoksa yaşça büyük olan Mütevelli Heyet üyesi, yeni Mütevelli Heyet Başkanı seçilinceye kadar Mütevelli Heyet Başkanına ait görev ve yetkileri kullanır. Mütevelli Heyet Başkanı aynı zamanda Hâcegân Vakfı Genel Başkanıdır.

    Mütevelli Heyet üyeliğinin ölüm, istifa ya da başka bir nedenle boşalması halinde mütevelli Heyet üyelerinin teklifi ve kalan Mütevelli Heyetin çoğunluk kararıyla seçim yapılır. Mütevelli Heyet üyelerinin teklifi ve Mütevelli Heyetin 2/3 çoğunluğunun kararıyla Mütevelli Heyete başkaca üyelerin seçilmesi mümkündür.

    MÜTEVELLİ HEYETİNİN GÖREV VE YETKİLERİ

    Madde 10-Mütevelli Heyet, vakfın en yüksek karar organıdır. Bu sıfatla Mütevelli Heyet:

    1. Vakfın Genel Başkanını seçmek,
    2. Vakıf Genel Başkanınca hazırlanan faaliyet raporunu görüşüp incelemek, Genel Başkanın ibrası konusunda karar vermek,
    3. Vakıf Genel Başkanınca hazırlanacak vakıf iç mevzuat tasarılarını aynen veya değiştirerek kabul etmek,
    4. Vakıf Genel Başkanınca hazırlanacak yıllık bütçe tasarılarını aynen veya değiştirerek kabul etmek,
    5. Vakfın amacı, örgütlenme şekli ve faaliyetleri dâhil olmak üzere her türlü vakıf senedi değişliğini yapabileceği gibi senede ilavelerde yapabilir.
    6. Vakıf faaliyetleri kapsamında vakfa üye kabul edilmesi konusunda karar alır, genel politikaları belirler.
    7. İlgili mevzuat hükümleri çerçevesinde, yurtiçinde ve yurtdışında şube ve temsilcilik açılmasına ve kapatılmasına karar verir, bu hususta gereken işlemleri yapar.
    8. Gerektiğinde yasal prosedüre uygun olarak vakfın feshine karar vermek.

    MÜTEVELLİ HEYETİN TOPLANTI ZAMANI VE KARAR NİSABI

    Madde 11- Mütevelli Heyetin ilk toplantısı, vakfın resmi gazetede ilanını müteakip bir ay içinde yapılır. Bütçe ve çalışma raporlarının onaylanması ile seçimlerin yapılmasına ilişkin konuları görüşmek üzere yılda bir Mart ayı içinde toplanır. Mütevelli Heyet, üyelerinin en az üçte birinin (1/3) yazılı olarak talepte bulunmaları halinde olağanüstü olarak da toplanabilir.

    Olağan ve olağanüstü toplantılarda, ilan olunan gündemde yer almayan konular görüşülemez. Ancak, olağan toplantıda divanın teşkilinden hemen sonra, az üçte birinin yazılı önerisi ile senet değişikliği ve vakıf organları ile vakfa yükümlülük ve sorumluluklar yükleyecek konular dışında gündeme madde ilavesi mümkündür. Toplantı tarihi, yeri, saati ve gündemi, toplantı gününden en az 7 (Yedi) gün önce imza karşılığı yazı veya e-mail ile Mütevelli Heyet üyelerine bildirilir. Mütevelli Heyet üye tamsayısı ile toplanır. Tam sayı sağlanamadığı takdirde toplantı bir hafta sonra aynı gün ve saatte aynı yerde çoğunlukla yapılır. Mütevelli Heyet karar yeter sayısı ise toplantıya katılanların çoğunluğudur. Oyların eşit olması halinde Mütevelli Heyet Başkanının oyu iki oy sayılır. Oylamanın ne şekilde yapılacağı ayrıca karara bağlanır. Her üyenin tek oy hakkı vardır. Toplantıya gelemeyecek üye, Mütevelli Heyetten bir başka üyeyi vekil tayin edebilir. Bir şahısta birden fazla vekâlet toplanamaz. Toplantılar çevrimiçi de gerçekleştirilebilir. Bu durumda alınan kararlar sonradan imzalanır.

    VAKFIN TEMSİLİ VE VAKIF GENEL BAŞKANI

    Madde 12– Vakfı Mütevelli Heyet adına “Hâcegân Vakfı Genel Başkanı” sıfatıyla Mütevelli Heyet Başkanı temsil eder.

    Mütevelli Heyet, genel veya belli hal ve konularda, belirteceği esaslar dâhilinde kendi üyelerinden bir veya birkaçını, yetkili memur ve memurlarından herhangi bir veya birkaçını, temsilci veya temsilciliklerini, herhangi bir sözleşmeyi akdetmeye, mukavele, hukuki belge veya senedi vakıf nam ve hesabına tanzim ve devretmeye de yetkili kılabilir.

    VAKIF GENEL BAŞKANININ GÖREV, YETKİ VE SORUMLULUKLARI

    Madde 13– Genel Başkan, vakfın idare ve icra organıdır. Bu sıfatla Genel Başkan:

    1. Vakıf gayesi doğrultusunda her türlü kararı alır ve uygular.
    2. Mütevelli Heyetçe belirlenen genel politikalar ışığında, vakıf faaliyetlerinin düzenli ve verimli olarak yürütülmesini sağlar. Bu bağlamda gerekli iç mevzuat tasarılarını hazırlar ve Mütevelli Heyetin onayına sunar.
    3. Vakıf malvarlığının değerlendirilmesi ve yeni mali kaynaklara kavuşturulması hususunda gereken çalışmaları yapar.
    4. Vakıf tüzel kişiliği adına, bütün gerçek ve tüzel kişilerle hukuki, mali ve sair konularda gerekli girişimlerde bulunur ve işlemler yapar.
    5. Görev, yetki ve sorumlulukları açıkça önceden belirlenmek kaydıyla vakfa genel müdür atar, vakıf genel sekreterliği veya benzeri yardımcı birimler oluşturabilir, gerektiğinde görevlerine son verir.
    6. Vakıfta istihdam edilecek personeli belirler, atamasını yapar, ücretlerini tayin eder, gerektiğinde işlerine son verir.
    7. Vakfın muhasebe işlerini takip ve kontrol eder, hesap dönemi sonunda gelir-gider cetveli ve bilançoların düzenlenerek ilgili idareye gönderilmesini ve ilanını sağlar.
    8. Mütevelli Heyetin kabul ettiği yıllık bütçeyi uygular.
    9. Mütevelli Heyet toplantıları ile ilgili hazırlık işlemlerini yerine getirir.
    10. Mütevelli Heyet toplantılarında, döneme ait vakıf faaliyet raporunu ibraya sunar.
    11. İlgili mevzuat ile vakıf senedi ve vakıf iç mevzuatının gerektirdiği diğer görevleri yapar.

    VAKFIN GELİRLERİ

    Madde 14- Vakfın gelirleri aşağıda gösterilmiştir.

    1. Vakfın amacına uygun her türlü şartlı, şartsız bağışlar ile yardımlar.
    2. Vakıf faaliyetlerinden elde edilecek muhtelif gelirler.
    3. İktisadi işletmeler, iştirakler ve ortaklıklardan sağlanacak gelirler.
    4. Vakıf menkul ve gayrimenkulleri ile diğer varlık ve haklarının değerlendirilmesi ile sağlanacak gelirler.
    5. Vakfın üye kabul etmesi halinde, üyelerden Mütevelli Heyetçe belirlenmesi halinde alınacak giriş aidatı ile aylık ya da yıllık aidatlar

    VAKIF SENEDİ DEĞİŞİKLİĞİ

    Madde 15– Vakfın amacı, faaliyetleri ve örgütlenme şekli dâhil vakıf senedinde yapılacak değişiklikler ile ilaveler Mütevelli Heyet üyelerinin en az üçte birinin (1/3) yazılı teklifi ile Mütevelli Heyet üye tamsayısının en az üçte ikisinin (2/3) onayı ile yapılır.

    VAKFIN SONA ERMESİ

    Madde 16– Vakfın herhangi bir sebeple sona ermesi halinde vakfın tasfiyesinden arta kalan malvarlığı Mütevelli Heyetinin uygun göreceği aynı amaçlı bir başka vakıf, dernek veya hayır kurumuna devredilir.

    Vakfın feshi kararı, Mütevelli Heyet üye tamsayısının en az (1/3) ün yazılı teklifi ve Mütevelli Heyet üye tamsayısının üçte iki (2/3) çoğunluk kararı ile alınabilir.

    GEÇİCİ HÜKÜMLER

    Geçici Madde 1- Vakfın tescili için gerekli tüm iş ve işlemleri yapmak üzere … yetkili kılınmıştır.

    Mütevelli Heyet Başkanı

    Mütevelli Heyet Üye Mütevelli Heyet Üye

    1Kas, 2023
    YENİ DÜNYA DÜZENİNE ÇOMAK: HAMAS

    Koca koca kayaları hareket ettirip deviren altındaki küçük çakıl taşı değil midir?

    “Siz atmadınız, Allah (cc) attı”[1] ayeti celilesi gereğince bu işi HAMAS yapmadı, Allah (cc) yaptı, desem nasıl karşılarsınız?

    Biraz değişik geldi… ağır oldu… kafa mı buluyorsun bizimle gibi homurdanmaları duyar gibi oluyorum. Peki, İsrail Gazzeyi işgale bahane bulmak için yaptırdı; İran gaz verdi, bu gaz ile Hamas yaptı sonra İran da Hamas’ı sattı; Hamas’ın bizatihi kendisi yaptı vs… denilince oluyor da bizim dediğimiz neden ihtimallerden birisi olmuyor?

    Malum, imanın şartlarından birisi de “hayrihi ve şerrihi min Allahu teala” dır. Yani hayır da şer de Allah’tandır. Hayrı ve şerri yaratan ve neyin hayır veya şer olduğunu bilen Allah’tır (cc).

    Neden İnsan Allah’ın (cc) dediklerini düz, yorumsuz olduğu gibi anlamak istemez. Gelin meseleleri bir de düz, yorum katmadan bizim dediğimiz ihtimalden / pencereden bakalım: “Hamas yapmadı, Allah (cc) yaptı /rdı”.

    Niçin mi?

    Yenidünya düzeni diye yutturulan bu zulüm düzeninin ipini çekmek için. Sahte riyakâr ABD, Batı, Hindu, yamyam bilmem ne belanın gerçek yüzünü gözümüze sokmak için. Filistinli kardeşlerimizin çilesinin artık dolduğunun işaret fişeği için…  birbirini teyit eden gerekçeleri sıralamak mümkündür.

    Daha da anlaşılamamış ise daha fasih lisan ile ifade edelim. Mademki bu dünyaya imtihan için geldik, Cenabı Hak, imtihan için yaptı desek ne dersiniz? Buraya itiraz gelmeyeceğini düşünüyoruz.

    Olaya bizim ihtimalden / pencereden bakıldığında kazananların ve kaybedenlerin farklılık gösterdiği görülür. Bu sebeple kimlerin kazanıp kimlerin kaybettiğini anlamak meseleyi anlamak olacaktır. Hem olayın iyi anlaşılması hem de kayıtlara geçmesi açısından kaybedenleri ve kazananları buraya not düşüyoruz.

    Kazananlar;

    • Filistinli, anne karnındaki bebekler dâhil şehit çocuklar kazandı. Ebedi ahiret yurdunda Resullerle ve Nebilerle cennetle müjdelendi.
    • Filistinli şehit anne kazandı, Cenabı Hak ayakaltına koyduğu cennetine ve zatına biran önce kavuşmasını diledi. Zira onun imanını ve teslimiyetini çok sevdi. Sivrisinek kanadı kadar değer vermediği dünya ve içindeki riyakâr insanlarla daha fazla aynı yerde tutmak istemedi.
    • Filistinli şehit baba kazandı, zira imanı gereği, eşinden ve çocuklarından önce şehit olmuştu. Babaydı. Rabbisine imanının gereğini yaptı. Müjdeyi en önce o almıştı. Filistin’in çilesinin bittiğinin müjdesi idi bu. Zamanı gelmişti. Özgürdü zira Rabbisinden başkasına itaati yoktu. Örnekti, şehadette de örnek oldu. Önden giden oldu.
    • Filistinli mücahid kardeşim kazandı. Rabbisi ondan razı o da Rabbisinden razıydı. Korkusuzdu. Cesurca tankların, bombaların üzerine atılıyordu ancak Rabbisi ona henüz değil. Sizi tüm dünyanın gözüne sokacağım. Güçlü olanın değil imanı olanın kazanacağını göstereceğim, “iman varsa imkân var, Allah’ımız yoksa hiçbir şeyimiz yok” duruşunuzu abideleştireceğim dedirtiyordu. Mücahidim canını Hakka arz ediyor, Allah (cc) büyük bir keyifle “ben senden razıyım ve seninleyim” deyip ibreti âlem için onlara ölümsüzlüğü bahşediyordu. Şehid sevabıyla beraber ölümlerine müsaade etmiyor kırk canlı gibi ortada savaşa devam ediyorlardı.
    • Diğer bir kazanan ise dünyanın neresinde olursa olsun. Eliyle, (bizzat cihada katılan, yardım eden, yardım gönderen, boykot eden, boykota katılan), diliyle (zulmü haykıran, zalime diliyle karşı duran, yazan, çizen vs) veya en az kalbiyle buğzeden içi parçalanan, Müslüman kardeşim.
    • Yine insanlığın gereği olarak; sahte, ikiyüzlü, teşkilatlara, devletlere, yöneticilere hâsılı zalime ve zulme destek verene karşı gösteri yapan henüz Müslüman olmamış insan kardeşlerimiz. Rabbim onlara bu vesileyle hidayeti nasip eylesin.

    Bu minval üzere bu olayın kazananlarını çoğalmak mümkündür.

    Kaybedenlere bakacak olursak;

    • Siyonizm, ABD, Batı, BM, AB ve bilcümle insan haklarına dayalı teşkilatlar kaybediyor zira dünyanın gözü önünde canlı yayınlarda “soykırım suçu “işleniyor, ses yok. Riyakârlıklar diz boyu.
    • İnsan görünümlü, hayvanlardan da aşağı olan güruhlar kaybediyor zira Allah’ın söz verdiği vaade doğru yol alıyorlar. Tüm gemilerini, füzelerini, bombalarını alıp geldiler. Hayvandan daha aşağı halleriyle içlerini dışa vurdular. Kendilerine vadedilen cezaya layık olduklarını gösterdiler[2].
    • Diğer bir kaybeden güruh; adı soyadı İslam olan, şeriat olan, cümle teşkilatlar cemiyetler (İslam İşbirliği, Arap Birliği, İslam Cumhuriyetleri, şeriatın hâkim olduğu iddiasında olunan beldeler vs). Zira İslam ve din adına oynanan tiyatroyu HAMAS’ın küçük bir çakıl taşı yerle yeksan eyledi.
    • Yine “uçan kaçan sözde şeyhler”in bir türlü uçamamaları ve asıp kesen bilumum zevatın “lay lay lom” hiçbir şey yokmuş gibi Gazzeye kör ve sağır oluşları; “ılımlı, tatlı su Müslümanları”, “sevelim sevilelim” şiarını yanlış anlayıp böyle zamanlarda dahi insanları bu sözlerle uyutan din tacirleri ve din adına ortaya çıkmış güruhlar kaybediyor. Zira bunca zulme, bunca katle rağmen ayeti kerimede buyrulan “emrolunduğun gibi dosdoğru ol” emrini yerine getiremeyen hadisi şerifte buyrulan; “elle düzeltemiyorsan dille söyle, dille de düzeltemiyorsan bari buğzet, buğz; imanın en zayıf olanıdır”[3] hükmü gereğince buğzunu bile gösteremeyen güruh… Ne oldu size?

    Olanı özetle tekrar edip yazıyı kapatalım:

    Hamas küçük bir çakıl taşı attı ve kurulan devasa bil cümle düzenler çatırdadı. Daha neler oldu neler, bir bilseniz…

    Dedik ya ayeti kerime öyle buyuruyor: “onu sen atmadın biz attık”[4] (Enfal 17).

                                Vakıf Genel Başkanı

                           

    [1] Enfal Suresi 17. Ayet: “Onları siz öldürmediniz, fakat Allah öldürdü ve attığın zaman sen atmadın, fakat Allah attı ve böylece de kendi katından, inananlara güzel bir nimet vermek, onları denemek istedi. Şüphe yok ki Allah her şeyi duyar, bilir.”

    [2] Hadisi şerifte Cenabı Peygamber ﷺ :“Öyle ki Yahudiler taşların ve ağaçların arkasına saklanacak ama ağaç ve taş dile gelerek ‘Ya Müslim! Ey Allah (c.c.) kulu! Gel, bak benim arkamda Yahudi var, buraya gizlendi, benim arkamda, gel onu cezalandır, diyecek. Sadece ‘gargat’ ağacı bunu söylemeyecek çünkü o Yahudi ağacıdır” buyruluyor. (Sahih-i Müslim, Kitab-ul Fiten H. 2239).

    [3] Resulullah ﷺ şöyle buyurdu: “Sizden her kim bir kötülük veya çirkin bir şey görürse onu eliyle değiştirsin. Şayet eliyle değiştirmeye gücü yetmezse diliyle değiştirmeye çalışsın. Ona da gücü yetmezse kalbiyle buğzetsin ki bu da imanın en zayıf derecesidir” (Müslim, İman 78).

    [4] Enfal Suresi 17. Ayet: “… ve attığın zaman sen atmadın, fakat Allah attı ve böylece de kendi katından, inananlara güzel bir nimet vermek için onları denemek istedi. Şüphe yok ki Allah her şeyi duyar, bilir.”