Gündüzdür onun gülümsemesi,
Gecedir durgunluk huzur ayinesi,
Yoktur kâinatta eşi benzeri,
Hâce-i Hâcegândır, dostu yâr yarı best.

Sen üzülürsen hemen anlarım,
Özüm özüne değmiş halime şaşarım,
Uzunda olsa yollar ben sana koşarım,
Hâce-i Hâcegândır, besti yâr yarı dost.

Ademliktir insanı âdem yapan,
O demdir âdemi ayakta tutan,
Demi demdir bu âlem, ademi âdemler doğuran,
Hâce-i Hâcegândır, yâri dost besti best.

Hülasadır insan bu kevni âlemin,
Hazreti insandır gaye-i kelamı kadimin,
İnsanı hazret yapan tohumudur kâmilin,
Hâce-i Hâcegândır, dostu yâr besti yâr.

                              Hâce Turâbul Akdem

                                

Best-i Yar: Nazlı Yâr
Hâce-i Hâcegân: Hocaların Hocası, Hâcelerin Hâcesi, Hâcegân Yolunun Hocası
Adem: Yokluk
Âdem: İnsan, İnsan-ı Kamil
Kevn: Kün emriyle yaratılan her şey
Kelamı Kadim: Kur’anı Kerim
Turabul Akdem: Peygamber Efendimizin (sav) ayaklarının altına serilen toprak, ayağındaki toz