40. Âhir Zaman

Hz. Ebû Bekir (ra) Efendimiz Hazretleri buyurmuşlardır ki: “Biz öyle bir zamandayız ki İlâhî emirlerin dokuzunu yapıp, yalnız birini terketsek pek büyük hatâ etmiş oluruz. Bizden sonraki­ler ise  emirlerin dokuzunu terkedip yalnız birini işleseler pek çok sevaba nâil olurlar.” Bu emrin hükmü en ziyâde zamanı­mıza şâmil olmak lâzım gelir. Zîrâ zamanımızdaki gibi İslâmiyete karşı lâübâlilik, kayıtsızlık zuhûru hiç bir zamanda olma­mıştır.

41. Emre İttibâ’ın Fazileti

Bir keresinde Cebrail (as) , dörtbin senede iki rekât namaz kılar ve “acaba bu benim kıldığım namaz gibi hiçbir kimse namaz kı­labilmiş midir?” diye hatırına getirince Cenâb-ı Hak buyurur ki: “Âhir zamanda gelecek olan Muhammed Ümmeti’nin huzur­suz ve bin türlü noksan ve kusurla kıldıkları iki rekât namaz İnd-i İlâhiyemde senin bu kıldığın iki rekât namazdan daha ziyâde hayırlı ve makbuldür. Çünkü, ben sana böyle bir na­maz kıl diye emretmedim. Fakat onlara emretmiş ve mükellef kılmışımdır. Onların emre ittibâları dolayısıyla, kıldıkları ve kılacakları namaz, bana çok makbuldür.” İşte emre ittibâda böyle büyük bir şeref vardır.

42. Kimin İmânına Şaşılır

Aleyhissalâtü Vesselâm Efendimiz bir gün Sahâbe-i Kirâm Hazretlerine sual buyurmuşlar ki: “Kimin îmanına şaşılır?” Onlar da: “Yâ Rasûlallah, meleklerin îmânına şaşılır” diye arzetmişler. Hz. Peygamber (sav) : “Hayır onlar Cenâb-ı Hakk’ı görürler ve bilirler. Onların Cenâb-ı Hakk’a îmân et­meleri kolaydır” buyururlar. Sahâbe: “Peygamberlerin îmânına şaşılır” diye arzetmişler. Peygamberimiz (sav) : “Hayır, onlara da Cebrâil Aleyhisselâm gelir, vahiy nazil olur. Peygamberân-ı izamın (yakînleri ziyâde olduğundan onların imanına da şaşılmaz.”

Sahabe: “Yâ Rasûlallah bizim îmânımıza şaşılır” diye arzettiklerinde, Peygamberimiz (sav) : “Hayır, sizin de îmânını­za şaşılmaz. Çünkü siz beni ve mucizelerimi gördünüz ve gö­rüyorsunuz” buyurdu. Sahâbe: “Yâ Rasûlallah peki kimin îmânına şaşılır” diye arz ve istifsar ettiklerinde, Peygamberi­miz (sav) : “Âhir zamanda benim ümmetimden gelenlerin îmânına şaşılır ki, bunlar Allah’ı bilmezler, beni ve mucize­lerimi de görmediler. Onlar gayba îman getirdiler. İşte bunla­rın îmânı pek taaccübe şayandır. Bunlar benim ihvânımdır. Bunlara pek ziyâde müştakım. Aah, bunları bir görsem” diye emr ü ferman buyururlar. Hattâ sahâbe-i güzin hazerâti: “Yâ Rasûlallah, biz de senin kardeşlerin değil miyiz?” diye sornuşlar. Peygamber Efendimiz (sav): “Hayır, onlar benim kardeşlerimdir, siz benim ashâbımsınız” diye emir buyurmuşlar­dır.

Aman biz kendi kadrimizi çok bilelim. O Habîb-i Hûdâ’ya ve Şefî-i rûz-ı Cezâ’ya, Rahmetenli’l-âlemîn, Fahrü’l-mürselîn Efendimiz hazretlerine kardeş olmanın kadr ve şerefini bilip ona göre amel edelim.

                               

Hâce Osman Bedruddîn Erzurumî, Gülzâr-ı Sâminî Sohbetler, 40.,41. ve 43 sohbetler, Hâcegan Vakfı Yayınları, Ankara 2025.